คันธนูไวโอลินคลาสสิก: การรวมยุคคลาสสิก
(ปลายศตวรรษที่ 18/ต้นศตวรรษที่ 19) การออกแบบคันธนู

คำว่า"“ธนูคลาสสิค” ไม่เหมือน”"คันชักสไตล์บาร็อค" ครอบคลุมถึงรูปแบบคันธนูที่หลากหลายและรูปแบบโครงสร้างที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม มักจะเข้าใจผิดได้ง่ายพอๆ กัน เพราะคันธนูแบบคลาสสิกนั้นอธิบายถึงความคลาสสิกของสไตล์บางแบบที่ยังคงพัฒนาอยู่ในขณะนั้น หากพูดตามความเป็นจริงแล้ว คำที่เหมาะสมกว่าคือ "ธนูเปลี่ยนผ่าน": ยุคคลาสสิกเป็นช่วงที่สั้นมากในประวัติศาสตร์ของการทำคันธนู และในช่วงเวลานี้เองที่ความก้าวหน้าในด้านนี้ถูกรวมเข้าด้วยกัน

เช่นเดียวกับในยุคบาโรก ดนตรีเป็นแรงผลักดันหลักเบื้องหลังการออกแบบคันชักไวโอลินที่ประณีตอย่างต่อเนื่อง การเน้นย้ำในคริสต์ศตวรรษที่ 17 และต้นคริสต์ศตวรรษที่ 18 คือการตอบสนองความต้องการงานที่ท้าทายมากขึ้นซึ่งเน้นไปที่การแสดงเดี่ยว ในขณะที่ในศตวรรษที่ 18 ความสนใจเปลี่ยนไปที่การแสดงคอนเสิร์ตของชนชั้นกลาง ซึ่งต้องใช้เสียงที่ทรงพลัง เสียงนี้สามารถได้ยินได้ในวงกว้าง ช่องว่าง ไวโอลินได้กลายเป็นเครื่องดนตรีเดี่ยวที่ต้องสามารถยึดถือในวงดนตรีขนาดใหญ่ได้ เช่น วงซิมโฟนีออร์เคสตรา โลกดนตรีในปัจจุบันให้ความสนใจกับนักแสดงที่โดดเด่นมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเป็นกระแสที่เข้ากันได้ดีกับความสนใจที่เพิ่มขึ้นในหลักการของอัจฉริยะ สไตล์การแสดงของผู้เล่นเหล่านี้ถูกกำหนดโดยการโค้งคำนับหลายเหลี่ยมเพชรพลอย ชื่อแรกที่ต้องกล่าวถึงในที่นี้คือศิลปินเดี่ยวและนักแต่งเพลงจิโอวานนี่ บัตติสต้า วิออตติ(พ.ศ. 2298-2367) เขาได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในบิดาแห่งการเล่นไวโอลินสมัยใหม่ และมีคติประจำตัวของเขาคือ "Le vilon – c'est l'archet!" ซึ่งเน้นย้ำถึงบทบาทของคันชักที่ไม่เหมือนใคร (ยกเว้น Arcangelo Corelli) การพัฒนาที่สำคัญจากคันชักไวโอลินคลาสสิกมาสู่คันชักไวโอลินสมัยใหม่เกิดขึ้นภายใต้อิทธิพลของ Viotti และศิลปินเดี่ยวคนอื่นๆ ที่ยังคงเป็นตำนานจนถึงทุกวันนี้ เช่น Rodolphe Kreutzer (1766-1831) และ Niccolò Paganini (1782-1840) John Dodd (1752-1839) ปรับปรุงความแข็งแรงในการแตกหักของไม้โดยแนะนำเทคนิคใหม่ๆ ในการแยกไม้ ในขณะที่ Christian Wilhelm Knopf (1767-1837) แห่ง Markneukirchen คิดค้นแผ่นฐานโลหะ ซึ่งช่วยขจัดกุญแจในกลไกสกรูของสไตล์บาโรก ธนูอ่อนแรงเป็นที่รู้จักในนาม " คันธนูไวโอลินแครมเมอร์” โมเดลกลายเป็นที่นิยมมากที่สุดในหมู่ศิลปินเดี่ยวชั้นนำด้วยส่วนหัวค้อนสูงอันเป็นเอกลักษณ์ ก้านไวโอลินแบบเว้าที่มั่นคง และคันชักแบบหนีบ ท้ายที่สุด François Xavier Tourte ได้สร้างคันชักไวโอลินสมัยใหม่ที่ทำให้สไตล์คันชักไวโอลินคลาสสิกสมบูรณ์แบบ และถือเป็นการเปิดทางรูปแบบใหม่ ยุค.